Joseph BEUYS

Joseph BEUYS (1921 - 1986)

Geboren in 1921 in Krefeld (Duitsland), overleden in 1986 in Düsseldorf (Duitsland)

Joseph Beuys' werk, in al zijn complexiteit, is de inscriptie in ruimte en tijd van een utopische en visionaire reflectie op de hedendaagse maatschappij.
Zijn beeldhouwwerken, schilderijen, tekeningen, assemblages, omgevingen, acties, toespraken en geschriften convergeren systematisch naar de mens in een essentiële dimensie:
een dialoog gebaseerd op een kritiek op het dagelijks leven.
Het was in de jaren 1950 dat Beuys zijn eigen legende creëerde door het verhaal te publiceren van zijn redding door boeren op de Krim in 1943, toen hij als piloot van een neergestorte Duitse bommenwerper werd bedekt met vilt en dierlijk vet, volgens een voorouderlijke techniek om onderkoeling te voorkomen. Van toen af aan concentreerde zijn werk zich op de thema's wederopstanding, levensenergie en de relatie van het individu met de groep en de kosmos.
Joseph Beuys werd in 1961 benoemd tot professor in de beeldhouwkunst aan de Academie van Düsseldorf.
Hij was betrokken bij de Fluxus-beweging, die pleitte voor "performance" en "environments".
Voor Beuys, net als voor de protagonisten van deze beweging, is kunst leven.
De daad, de kunst in actie, is belangrijker dan het kunstwerk.

Beuys was betrokken bij verschillende politieke activiteiten. Hij zette zich in voor directe democratie, het milieu en andere sociaal-politieke doelen.
In 1967 richtte hij de Duitse Studentenpartij op en in 1970 de Organisatie van Niet-stemmers.
Hij was zelfs kandidaat voor de Bundestag.

In 1972 werd hij ontslagen van de Academie van Düsseldorf omdat hij studentenprotestanten had gesteund, maar zes jaar later werd hij weer aangenomen. Het jaar daarop richtte hij de Vrije Internationale Universiteit voor Creativiteit en Interdisciplinair Onderzoek op.

Hij ontwikkelde zijn concept van "sociale beeldhouwkunst" om tot een rechtvaardiger samenleving te komen. Joseph Beuys geloofde dat iedereen een kunstenaar is, en dat als iedereen zijn creativiteit gebruikt, iedereen vrij zal zijn.
De jaren zeventig werden ook gekenmerkt door talrijke tentoonstellingen. In 1978 werd hij lid van de Berlijnse Kunstacademie. In januari 1986 werd de kunstenaar in Duisburg onderscheiden met de Wilhelm Lehmbruck-prijs.

Op 18 mei 1979 ontmoetten Beuys en Andy Warhol elkaar voor het eerst in de Hans Mayer Gallery in Düsseldorf.
Mayer Gallery in Düsseldorf. Bij deze gelegenheid creëert Beuys het meervoudige Das Warhol-Beuys Ereignis (Het Warhol-Beuys Gebeuren) terwijl Warhol aan een reeks portretten van Beuys begint.
Op 2 november wordt de eerste grote overzichtstentoonstelling van het werk van de kunstenaar gehouden in het Salomon R. Guggenheim Museum in New York.

In het begin van de jaren 1980 schenkt Joseph Beuys ongeveer 1000 werken aan het Sztuki Museum in Lödz, Polen. Deze actie moet worden gezien als een symbolisch gebaar tegen de verdeling van Europa in twee blokken.

In 1982, voor Documenta 7 in Kassel, begon Beuys met het planten van 7.000 eikenbomen, een actie die nog verscheidene jaren voortduurde, over de hele wereld, zelfs na de dood van de kunstenaar.
Elke eik is verbonden met een kolom basalt. De 7.000 basaltzuilen worden bij het begin van de actie op een hoop gegooid in een park in Kassel. Kopers betalen vijfhonderd Duitse mark om een boom te planten aan de voet waarvan de basaltzuil wordt geplaatst, en ontvangen een kwitantie.
Op die manier kan men het verloop van de actie volgen, afhankelijk van de stapel basaltzuilen.
Er is ook een wisselwerking tussen het mineraal basalt met zijn vaste afmetingen en de groeiende boom: eerst is de boom kleiner, daarna wordt hij groter dan de steen.
Beuys' bedoeling met deze actie is "alarm te slaan tegen alle krachten die de natuur en het leven vernietigen".

Joseph Beuys overleed op 23 januari 1986 in Düsseldorf.