Paul DELVAUX

Paul DELVAUX (1897 - 1994)

Geboren in 1897 in Antheit (België), overleden in 1994 in Veurne (België).

Paul Delvaux was een Belgische post-impressionistische, expressionistische en uiteindelijk surrealistische schilder.

Tijdens zijn kinderjaren stond Paul Delvaux onder de invloed van zijn autoritaire en bezitterige moeder en ontwikkelde hij een angst voor vrouwen en de vrouwelijke wereld.
Zijn beste vriend, Emile Salkin, ook een gerenommeerd schilder, heeft hem ook beïnvloed. Samen maakten ze er een gewoonte van naar het Brusselse natuurhistorisch museum te gaan en de tentoongestelde skeletten te tekenen.
Zijn burgerlijke familie bleef terughoudend over de smaak van de jonge Paul Delvaux voor de schilderkunst, maar hij aanvaardde de weg van de architectuur aan de Brusselse Academie voor Schone Kunsten (1916-1917).
Na zijn studies maakte hij post-impressionistische en vervolgens expressionistische schilderijen, met name onder invloed van James Ensor. Maar bij elke verandering van inspiratie vernietigde Paul Delvaux zijn schilderijen (1920-24). Paul Delvaux hield nooit van labels en classificaties. Voor hem was elke kunstenaar uniek, onherleidbaar tot een systeem, een school, een "isme" beweging.

Maar het was toen hij een schilderij van Giorgio De Chirico ontdekte, "Melancholie en mysterie van een straat", tijdens de surrealistische tentoonstelling "Minotaure" in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel (1934) dat Delvaux de "openbaring" van het surrealisme beleefde.
Magritte, Ernst, Dali en vooral Chirico maakten hem bewust van een nieuw universum waarin rationaliteit, conventies en verboden zo niet werden afgeschaft, dan toch werden omgeleid door de wegen van de poëzie, de verbeelding en het symbolisme, en waarin Delvaux zowel een uitlaatklep vond voor zijn angst als een getrouwe spiegel van zijn innerlijke discours.

Hoewel hij zich nooit echt bij de surrealistische beweging heeft aangesloten, heeft hij toch deelgenomen aan de grote Internationale Surrealistische Tentoonstelling in Parijs in 1938.
Zijn werk werd vooral gekenmerkt door een zeer persoonlijke stijl. Naast de treinen en stations, de historische ruïnes, de dorre industriële wereld en de skeletten die soms in zijn schilderijen rondspoken, projecteert hij op zijn doeken het beeld van mysterieuze vrouwen met afstandelijke blikken en immens grote ogen, wat een zekere angst oproept.
En een reeks "tekens" vervolledigt gewoonlijk deze droomwereld: zuilen, knopen, schedels, bomen of spiegels. Delvaux wordt aangetrokken door mysterieuze voorwerpen, die hij in een verontrustend universum plaatst.

De ongewone wereld die Paul Delvaux heeft geschapen is poëtisch en erotisch, een wereld van "magisch realisme" waar begeerte de wet is. Hij maakte ook composities met religieuze inspiratie.
Paul Delvaux schilderde de muurschilderingen van het Casino-Kursal in Oostende, maar ook die van het Zoölogisch Instituut in Luik en het Congrespaleis in Brussel.

Paul Delvaux ontving een nobele gunst van de Koning der Belgen maar gaf er geen gevolg aan.
Het dorp Sint-Idesbald in de Vlaamse gemeente Coxyde, aan de Belgische kust, waar hij sinds 1945 lange tijd woonde, heeft sinds 1982 een museum aan hem gewijd, waar een reeks schilderijen te bewonderen zijn die kenmerkend zijn voor zijn artistieke ontwikkeling.
Paul Delvaux overleed op 20 juli 1994 te Veurne, waar hij in 1969 was komen wonen. Hij ligt begraven op het kerkhof van de stad.

"Ik zou een fabelachtig beeld willen schetsen waarin ik zou leven, waarin ik zou kunnen leven."
Paul Delvaux