Kevin DOUILLEZ

Kevin Douillez (1990)

Kevin Douillez, een autodidactisch beeldend kunstenaar, bouwt al enkele jaren aan een coherent verhaal in dialoog met materie. Zijn werk is tentoongesteld in Brussel, Los Angeles, Singapore en Madrid. Hij woont en werkt in het zuiden van Brussel.

Hoewel hij altijd een voorliefde heeft gehad voor aarde, is het in de heftigheid van het gebaar dat hij zijn innerlijke impulsen temt. Als medeplichtigen wordt het contact gemaakt door te omhelzen, tot het punt van uitputting, met het oog op het externaliseren van interne kwalen.

Vrij om te experimenteren benadert Kevin Douillez de abstracte verbeelding in de vorm van het vagevuur. Geprojecteerd, geëxplodeerd en ingesneden reageren de lagen acrylverf op elkaar om een nieuw evenwicht op te bouwen uit wanorde.

De wanorde is een lading, een verstoring, een leven dat gezuiverd moet worden. Lawaai, beweging, kwetsbaarheid, instabiliteit, verdriet en angst worden door deze actie omgezet in geordende stilte. In de gedaante van een meditatie wordt de handeling van het schilderen een introspectieve, emotionele reis, met als hoofddoel de zoektocht naar licht. In die zin is het grote, rauwe formaat van zijn katoenen doeken met zorg gekozen; ze vangen en laten ons de hectische agressiviteit van dit conflict tussen materie en geest verwelkomen.

In zijn metafysische zoektocht geeft Kevin Douillez zijn onderwerp weer door middel van confrontatie en doordringbaarheid, alsof het bewoond is. De kunstenaar zien schilderen is getuige zijn van een performance, een trance, een catharsis, waarbij de ervaren pijn wordt ontladen en onvermoed licht onthult. Terwijl ze verschijnen, geven ze zijn werk het uiterlijk van een dagboek, waarin de gemoedstoestanden geanonimiseerd zijn; ze behoren tot het verleden.

Deze toestanden raken aan de vergetelheid en stellen Kevin Douillez in staat om samen te leven met zijn pijn.

Begonnen als een persoonlijke zoektocht, opent het visuele resultaat nieuwe wegen. Door de kleurrijke, verleidelijke en glinsterende aspecten die verschijnen, gebruikt de kunstenaar gemengde technieken om een nieuwe wereld te onthullen waarin plastisch evenwicht een extra aanwezigheid geeft, een moment van sereniteit. Voor het publiek is het zoeken naar een historische context, de constructie van een pad, een vorm van verhaal in deze verstrengelde werken bijna onmogelijk; het kleurrijke en lichtgevende uiterlijk is bedrieglijk als we de spirituele context waarin deze werken ontstaan buiten beschouwing laten.

Op dezelfde manier vertellen de titels ons niets over het stigma van de kunstenaar. Alles wat overblijft zijn de sporen van verzoening en de muzikale noten die weerklinken in het atelier.

Zonder serieel te werk te gaan, brengt zijn werk thema's naar voren waarin de indruk van de natuur, de opening naar een andere wereld, de herhaling van vormen en gebaren een grote rol spelen in de handeling van het schilderen.

Escapisme door overgave en de zoektocht naar innerlijke rust lijken haar twee belangrijkste drijfveren. Het zijn oefeningen in mindfulness die de kunstenares in staat stellen om de visioenen van haar geest te kanaliseren. Ze zijn sterk, beklijvend en drijven hem tot het vinden van een uiteindelijk evenwicht, vrede; ze worden onophoudelijk de leidraad voor zijn handelen, de rituelen van zijn dagelijks leven.

Anthony Spiegeler